27 Botsing 449

 

De kinderen zijn naar school. Ellen heeft een vrije dag van het advocatenkantoor, waar ze de godganse dag in wetboeken moet zitten snuffelen in opdracht van haar baas, de beruchte en exorbitant dure pleiter Max Cohen. Een aangenaam mens als alles op rolletjes loopt en Ellen de juiste wetteksten kan vinden of de in het verleden gedane rechtelijke uitspraken, de jurisprudentie , opsnorren. Doch als mijnheer niet tevreden is met haar resultaat eist hij dat ze desnoods de hele nacht blijft graven in de indrukwekkende bibliotheek. Gelukkig dat Steven, haar echtgenoot, veel thuis werkt en de kinderen dan kan opvangen. Haar salaris is onmiskenbaar nodig voor de afbetaling van hun huis. Ze besluit de dag door te brengen in de stad. Shoppen. Lekker helemaal alleen, op eigen snelheid en niemand die commentaar kan geven op een aankoop of een te hoge prijs. Ze stapt in haar aftandse Mini en tuft met haar arm op het open raam via Woodbridge en Paardeneiland de snelweg op naar Kaapstad. In de stad neemt ze de Buitengracht straat en wil links af slaan de Strand straat in.

Robert heeft haast. Deze morgen was hij al om acht op een bouwwerf. Als architect van een in aanbouw zijnd winkelpand probeerde hij een uit de hand lopende ruzie tussen de bouwheer en de aannemer te sussen. Niet erg handig van hem. Het eind van het liedje was natuurlijk dat de twee kemphanen in hun onvermogen hun conflict op te lossen een monsterverbond sloten en hem de oorzaak van hun probleem in de schoenen schoven. Dus het was allemaal zijn schuld. Hij heeft een afspraak in het luxe One and Only Hotel bij De Waterfront en is al te laat. Flink opgenaaid door de problemen met dat stelletje hansworsten op de bouwwerf, drukt hij het gaspedaal van zijn BMW diep in en rijdt met een te hoge snelheid Strand straat uit en wil rechts af de Buitenkant staat op. Plotseling duikt daar een gele Mini op, hij staat boven op zijn rem, vloekt,rukt zijn stuur naar rechts, roept een paar keer 'shit', doch de zware auto schuift, zij het veel langzamer tegen de achterzijkant van de gele koekendoos aan. De knal komt toch nog aardig aan. Robert blijft enkele ogenblikken in een soort trance zitten en komt dan traag zijn auto uit. Omstanders ontfermen zich reeds om de eigenaar van de Mini. Ze hitsen deze op de politie te bellen. Ze zijn getuige, die vent reed veel te hard, het is de schuld van die kerel in die dikke BMW en wijzen misprijzend en agressief naar hem. Dan draait de aangereden vrouw zich om en kijkt verbaasd haar aanrijder aan.

'Het is mijn broer,' stamelt ze.