57 Vlaggetjes 286

Hondenpoep en deze materie opruimen vormt voor de goegemeente die hun troeteldieren uitlaten, altijd iets van een vernederende bezigheid, dus ook voor mij. Nadat de hond zijn behoefte, natuurlijk midden op de stoep, heeft gedaan haal je een plastic zak te voorschijn, meestal met een opdruk van een bekende winkelketen. Je steekt je hand erin terwijl je de vingers samenvouwt. Met een draaibeweging schep je de ontlasting op. Het goedje voelt nog akelig warm aan. Vervolgens rol je de zak met je andere hand erover heen en laat de boel op de bodem zakken. Moeilijker is het als de substantie wat zachter is. Dan wordt het echt hannesen en is het een hele klus het zakje dicht te knopen zonder je handen te bevuilen.                                                                                                                                                            Houtbaai, een plaatsje 20 km. van Kaapstad gelegen, is een villadorp waar de blanke mensen meestal achter hoge muren, met daarop nog vijf gespannen draden waar elektriciteit doorheen gaat, in hun riante optrekjes wonen. De hoogte van de verzekeringspolis van deze huizen en auto’s wordt berekend, hoe ver je van een informele nederzetting, oftewel plakkerskamp, woont. Bijvoorbeeld de town ship Hangberg  bestaat niet alleen uit bakstenen huizen, maar ook uit shacks, hutten gemaakt van afval, zoals planken, plastic zeilen en golfplaten. De werkeloosheid is enorm.                                                          

Blessings, al jaren werkeloos, heeft zichzelf een baantje gecreëerd. Op een stukje strand waar de Houtbaaiers hun honden uitlaten heeft hij een verroest soepblik geplaatst met rode vlaggetjes op stokjes erin. De hondenwandelaars gooien er een vijf randstuk in en nemen een vlaggetje mee. Als hun beestje zijn behoefte doet plaatst men het vlaggetje in het zand. Blessings schept de uitwerpselen met een schepje in een plastic zak en houdt zo het strand schoon.