Avondeten

Een week op drieduizend vijfhonderd meter zonder een enkel mechanisch geluid of telefoon. Alleen de wind en de vogels beroeren het oor. Het nirwana in handbereik.

Vol angst staar ik naar het kronkelige pad wat duizend meter steil naar beneden loopt. De schoonheid van het landschap zal me plotseling een worst zijn. Maar eeuwig boven blijven is geen optie en daal samen sherpa Dharma af. 'Hier stoppen we even,' zegt de altijd goed gemutste man verontschuldigend met een glimlach. Ik zit met beide benen in de rem midden op het pad, de ogen gesloten zwetend in de hitte

En daar is de sherpa, 'ik heb een kip gekocht voor vanavond,' hij hangt levend aan zijn koppelriem