47 Te snel 284
De bulderende branding van de zee is majestueus
Het gezang van de nachtegaal verstommend
De Carmina Burana van Orff magistraal
Pink Floyd muziek is uitzonderlijk
Het geluid van vijftien, na elkaar, volgas optrekkende Aston Martins is het meest indrukwekkend
Onder grote belangstelling van mensen, die druk met hun telefoons foto’s nemen, starten we met brullend motorwerk onze reis naar Franschhoek. We zijn een karavaan met vijftien super snelle A.M. Nog in de stad is er al een driebaansweg en links en rechts halen we het lokale zondagsverkeer in. Onderweg drukken de talrijke kinderen op de achterbanken hun neusjes tegen de ramen en volgen met grote donkere ogen de voorbij razende bolides. In de bergen aangekomen draaien we met piepende banden eindeloos haarspeldbochten, door de snelheid is er geen tijd om naar de ijselijk, steile afgronden te kijken. De adrenaline drijft de hoogtevrees naar de achtergrond. Eindelijk in het dal en op de N1 snelweg wordt de spoed tot over de tweehonderd opgevoerd om onze opgelopen achterstand in te halen.
Bij een kruising volgt het hoofd van een
verbaasde politieman de voortrazende wagen. Dan gaat de gsm. ‘Jullie zijn ons
voorbij gereden, je had bij het bord Worcester moeten afslaan. Wij staan op het
eind van de afrit te wachten.’ We minderen vaart, voorlopig geen afslag om te
keren. Er is geen verkeer en ook de middenberm ontbreekt. We begaan een zware
zonde en maken een ‘u turn’. Met brullende motor schiet de zwarte A.M. weer
vooruit.
Voor dat de nog steeds daar staande politieman de tijd
heeft de cijfers op het nummerbord in zijn boekje te noteren slaan we af en
sluiten ons aan bij het al weer optrekkende peloton
No comments:
Post a Comment