64                                              838 The Great Wall

Ons schip 'The Sejourn' meert om een uur of elf af in Tianjin, de haven van Beying wat zo'n 180 km landinwaarts ligt. Daar het al vrij laat is gaan we als de wiede weerga van boord. We hebben al een visum in Londen aangeschaft, die ons vlot door de douane laat gaan. Buiten het douanegebouw aangekomen wil ik onderhandelen met een taxifixer, (onderhandelen is mijn hobby) maar tot mijn spijt valt er niets te ritselen. De prijs is 1500 yuan per dag, 'basta, te neme of te late, maakt de barse fixer me duidelijk. Dat is zeg maar 190 euro. (Vergeleken met de afleggersprijzen die ze op ons schip rekenen is het heel redelijk).
We maken kennis met onze chauffeur van zo ongeveer veertig jaar, die ook zo ongeveer twee woorden Engels rijk is, zijnde yes en no. Maar geen paniek, zijn telefoon heeft een vertalerapp.
Wij spreken Engels in de cellphone en er komt Chinees uit, en natuurlijk visa versa andersom.
Het werkt perfect.
We lopen naar zijn wagen als er een bevallige vol zwartharige dame vrij agressief vraagt of ze mee mag rijden. Ik herken in haar de ongeveer dertig jarige Amerikaanse vrouw, die lezingen geeft op de boot over China. En laat zij nou juist het type zijn wat ik niet de hele dag als gezeltschap wil hebben, nl een dominant Amerikaans persoon, die alles beter weet, en je dus geen eigen baas meer bent voor die dag. Ik zeg haar een beetje bot dat ik het niet wil. De junior prof van de Michigan uni is zichtbaar teleurgesteld.
Omdat het 1 mei is viert heel China vier dagen lang de dag van de arbeid. We zijn dus niet de enige die op weg zijn naar de Grote Muur. Het saaie gedeelte op de vierbaans weg is qua drukte te doen, maar dan slaan we af en wordt het een tweebaansweg. Het is groen en heuvelachtig, dus aangenaam om doorheen te rijden. Een beetje natuur na al dat oneindige water op zee doet deugd. maar al spoedig wordt het zo druk dat het laatste stuk zelfs stapvoets gaat. En zo mooi is de natuur nou ook weer niet, dat dit het rechtvaardigt. We rijden door klein lelijke boerendorpjes met hier en daar een terrasje. De verleiding is groot, maar we besluiten ons daar niet op te verpozen, daar we ook weer terug moeten en we niet weten hoe lang het duurt wanneer we zullen arriveren.
Tenslotte zien we na drie uur in de heuvels de bruine muur slingeren. Een imposant gezicht. Een stief kwartiertje later zijn we op onze bestemming en strekken we de stijve benen. Onze chauffeur Heng zet ons af en gaat de auto parkeren. Op een pleintje is het een vrolijke drukte met een aantal souvenirstalletjes en daar kopen we ook de entree kaartjes. We gaan de muur op via hoge trappen. Een hele klus voor de oudere doorgaans kleine Chinezen en mij met mijn slechte knie. Dit gedeelte is duidelijk gerenoveerd, het ziet er goed uit voor zo'n oud gigantisch bouwwerk. De muur is breed  en op gezette afstanden versterkt met torens. We bestijgen een stijle trap en hebben op de toren een groots uitzicht over de vallei en rondom liggende heuvels. We zien de muur als een gigantische slang zich over het landschap slingeren. We lopen een tijdje rond. Ik heb het idee dat Susie met haar weelderige blonde haren ook een grote attractie is en net zo veel wordt gefotograveerd als de muur zelf. Hele families maken kiekjes met ons in hun midden. Kinderen spreken ons aan met 'hallo, how are you?' en zijn fier als hun familie ziet dat ze antwoord van ons krijgen. Het is dus zeer gezellig en wij voelen ons VIPS met al die aandacht. Daarna bezoeken we een tuin met wat oude gebouwen en drinken een flesje water bij een fontein.  Het zal dertig graden zijn, dus blijven zoveel mogelijk in de schaduw. We slaan het doolhof, dat in de tuin gelegen is maar over, het bevindt zich zonder bescherming onder de volle koperen ploert.
Teruggekomen bij de kraampjes zien we onze Heng naar ons zwaaien. Ik had hem eigenlijk niet herkent, voor ons lijken Chinezen wel een beetje op elkaar. We stappen na een sanitair uitstapje in de auto. Het eerste uur gaat zeer traag en we dommelen wat in. Dan komen we op de snelweg en ontpopt Heng zich als een eerste klas Nikki Lauda. Hij haalt links rechts troelala in en schuwt niet hiervoor dikwijls de vluchtstrook te gebruiken. Ik zeg Susie maar een beetje te gaan soezen en niet uit de raampjes te kijken. Er is trouwens toch niet veel te zien. Ik doe wat ik in Nepal heb geleerd en laat Gods water over Gods akker lopen en relax en laat Heng's rijstijl dus maar over me heen komen. De 'Boeddhistische Mind', ogen geloken en verstand op nul.
We komen veilig bij het schip aan en spreken voor de volgende dag om negen uur weer af met onze chauffeur en wensen hem 'wan shang hao' oftewel goedenavond.